Terapia pedagogiczna

Ja, rodzic jestem odpowiedzialny za sukcesy swojego dziecka i je wspieram, dlatego: 

• Najpierw zauważam jego starania w osiągnięciu celu i doceniam jego pracę, a dopiero później jej efekt - nawet ten najmniejszy; 

• Pozytywnie wzmacniam swoje dziecko, dodając mu wiary we własne możliwości; 

• Wyrabiam odpowiednie podejście do obowiązków szkolnych - nie nakładam ich ponad jego możliwości, ale i nie wyręczam; 

• Dbam o systematyczność pracy, gdyż zdaję sobie sprawę, że długie przerwy w zajęciach lub ćwiczeniach mogą powodować regres; 

• Motywuję swoje dziecko oraz adekwatnie je nagradzam; 

• Interesuję się rozwojem dziecka, wiem co w jego zachowaniu lub funkcjonowaniu uległo poprawie, a nad czym musi jeszcze pracować; 

• Utrzymuję stały kontakt z nauczycielami i specjalistami; 

• Pomagam dziecku w organizacji planu dnia i czasu wolnego tak, aby przeznaczało jego odpowiednią ilość na naukę i odpoczynek; 

• Jestem konsekwentny i przestrzegam ustalonych zasad, tego samego wymagam od swojego dziecka; 

• Dbam o stałość aktywności dziecka - przyzwyczajam do wykonywania zadań domowych o podobnym czasie i w tym samym miejscu; 

• Zapewniam mu odpowiednio przygotowane otoczenie - w czasie i miejscu pracy mojego dziecka dbam o to, by nie było rozpraszane - ograniczam bodźce słuchowe i wzrokowe (uprzątnięte biurko, przygotowanie potrzebnych przyborów, ciche otoczenie); 

• Gdy widzę zmęczenie lub spadek zainteresowania wykonywaniem zadania, przerywam je i organizuję chwilę przerwy, krótką zabawę ruchową czy dydaktyczną lub chwilę rozmowy; 

• Dbam o odpowiedni stopień aktywności fizycznej swojego dziecka; 

• Wiem, że każdy z nas jest inny, dlatego nie porównuję swojego dziecka z jego rówieśnikami lub rodzeństwem; 

• W sposób umiarkowany umożliwiam dziecku współdecydowanie w procesie uczenia się tak, aby wzięło częściową odpowiedzialność za siebie i mogło dokonać oceny swojej pracy; 

• Słucham własnego dziecka i staram się je zrozumieć, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia – jestem życzliwym towarzyszem w jego trudach i kłopotach; 

• Wierzę w swoje dziecko - więc go nie wyręczam!